گوگل در پی تولید مچ بندهایی است که بتوانند از طریق تماس با سطح پوست خون را آزمایش کنند.
گوگل به دنبال تشخیص زودهنگام سرطان، و پیش بینی سکته قلبی و مغزی است.
این شرکت در حال کار بر روی پروژه‌ای است که بر اساس آن سرطان، حمله قلبی، سکته مغزی و سایر بیماری‌ها بسیار زودتر از زمانی که اکنون قابل تشخیص هستند، شناسایی شوند.
این تکنولوژی با ترکیب ذرات نانویی با قابلیت تشخیص بیماری کار می کند که با بلع قرص هایی کوچک وارد جریان خون می شوند و بعد با حس گری که روی مچ دست فرد بسته شده تبادل اطلاعات می کنند.
ایده اصلی این تکنولوژی این تشخیص تغییرات جزیی در ترکیبات شیمیایی بدن است که می‌تواند به عنوان یک سیستم هشدار زودهنگام عمل کند.
این پروژه هنوز مراحل اولیه خود را می‌گذراند.
تشخیص زودرس، کلید درمان یک بیماری است. بسیاری از سرطان‌ها مانند پانکراس، زمانی قابل تشخیصند که دیگر دیر شده و به مرحله غیرقابل درمان رسیده اند.
بین بافت‌های سرطانی و بافت‌های سالم تفاوت‌های مشخصی وجود دارد.
حالا هدف گوگل این است که به طور مداوم خون را به دنبال ردهای نشانه های مختص سرطان زیر نظر بگیرد و با این کار مدت‌ها پیش از بروز نشانه‌های فیزیکی، سرطان را تشخیص دهد.
این پروژه توسط گوگل ایکس، واحد تحقیقات شرکت گوگل هدایت می‌شود.
کار گوگل ایکس تحقیق و بررسی نوآوری‌هایی است که می توانند بالقوه نتیجه ای انقلابی داشته باشند.
این تازه‌ترین کار گوگل ایکس به از چرخش به سمت تحقیقات پزشکی است.
پیش از این گوگل بر روی اندازه‌گیری گلوکز بیماران دیابتی از طریق لنزهای طبی کار کرده بود. یک شرکت نوپا را نیز خریده بود که قاشقی را با قابلیت تشخیص لرزش ناشی از بیماری پارکینسون ابداع کرده بود.
گوگل درعین حال سهام کالیکو؛ یک شرکت تحقیقاتی متمرکز بر پیشگیری از پیری و نیز 23 و من یا ’23andme› را نیز خریده است.
‹ 23andme› کیت‌های تست ژنتیک شخصی عرضه می‌کند.
ذرات نانو
پروژه تشخیصی گوگل را دکتر اندرو کنراد یک زیست شناس مولکولی هدایت می‌کند. او پیش از این وسایلی ارزان قیمت را برای آزمایش ایدز ساخته است که بسیار فراگیر شده است.
آقای کنراد، سمت چپ تصویر، سال 2013 به عنوان رییس بخش تحقیقات زیستی به گوگل ایکس پیوست.
آقای کنراد به بی بی سی می‌گوید»ما تلاش می‌کنیم داروها را از حالت واکنشی به حالت فعال و پیشگیرانه تغییر بدهیم. ذرات نانو به شما توانایی می‌دهند که بدن را در سطح مولکولی و سلولی وارسی کنید.»
گوگل در حال طراحی یک مجموعه از نانوذرات است که قرار است برای تشخیص بیماری های متفاوت تطبیق پیدا کنند.
مثلا این ذرات به شکلی طراحی شوند که به یک سلول سرطانی یا یک ذره از دی‌ان‌ای سرطانی بچسبند. یا نشانه‌های پلاکت‌های چربی را که در آستانه رها شدن پوشش داخلی عروق هستند پیدا کنند.
با این کار می توانند بالقوه جلوی حمله قلبی را بگیرند.
یک مجموعه دیگر از ذرات نانو می تواند بر ترکیبات شیمیایی خون نظارت کند.
میزان بالای پتاسیم در خون می تواند نشانه بیماری کلیه باشد
گوگل می‌گوید می‌شود ذرات نانوی متخلخلی (پر از سوراخ) ساخت که با عبور پتاسیم تغییر رنگ می‌دهند.
دکتر کنراد می‌گوید «بعد شما می‌توانید آن ذرات را که خاصیت مغناطیستی دارند به یک نقطه یعنی عروق سطحی مچ دست فرابخوانید و بررسی کنید که آنها چه دیده‌اند.»
او و تیمش در این موسسه بر روی سلول‌های سرطانی و دی‌ان‌ای های سرطانی در خون به عنوان یک شیوه جدید آسیب‌شناسی و و برنامه‌ریزی درمان کار می‌کنند.
دانشمندان نقشه کامل سلسله ژن های مگس را تهیه کرده اند و می گویند این دستاورد می تواند به کشف درمان های تازه برای بیماری های انسانی کمک کند.
مگس می تواند حامل حدود ۱۰۰ نوع بیماری از جمله یک نوع بیماری عامل کوری باشد.
تیم محققان در دانشگاه کورنل آمریکا می گویند که با مقایسه دی ان ای مگس خانگی با «مگس میوه» توانسته اند ژن هایی که مگس خانگی را در برابر بیماری هایی که ناقل آنهاست مصون می کند شناسایی کنند.
آنها همچنین یک کد ژنتیکی منحصر به فرد را که به مگس کمک می کند فضولاتی مانند مدفوع را تجزیه کند کشف کرده اند.
دکتر جف اسکات و همکارانش از کورنل به نشریه «ژنوم بیولوژی» گفتند که اطلاعات مربوط به این ژن ها می تواند برای دفع آلودگی های انسانی و بهبود محیط زیست به ما کمک کند.
مگس های خانگی در انتقال بیماری نقش فوق العاده ای دارند. آنها مرتبا با لاشه حیوانات، زباله و سایر مواد آلوده آکنده از باکتری، ویروس ها و سایر منابع بیماری در تماسند.
مگس ها هم از خیلی از غذاهایی که ما می خوریم تغذیه می کنند و چون چابک هستند فرصت زیادی برای تغذیه از خوراکی های خانگی دارند.
به عقیده کارشناسان تغذیه آنها از مواد مایع یا نیمه مایع – مثل مدفوع – تغذیه می کنند و همین دلیل اصلی حمل این همه عامل بیماری زا توسط مگس هاست.
به تغذیه بی وقفه مگس ها به این معنی است که مدفوع زیادی تولید می کنند و هرجا بیش از چند ثانیه بنشینند عوامل بیماری زا را هم با مدفوع خود دفع می کنند.
اما برخلاف انسان، این زندگی کثیف آنها را مریض نمی کند.
دکتر اسکات و تیمش کنجکاو بودند بدانند چرا چنین است و اینکه آیا ممکن است این نقطه قوت را به نفع انسان به کار برد.
آنها آرایش پایه ژن های شش مگس ماده را تعیین کردند. حجم اطلاعات جمع آوری شده ۶۹۱ مگابایت بود.
آنها سپس این را با ۱۲۳ مگابایت داده های ژنتیکی مگس میوه (Drosophila melanogaster) مقایسه کردند تا دریابند کدام بخش های دی ان ای منحصر به مگس خانگی است و باید مورد مطالعه بیشتر قرار گیرد.
مگس خانگی ژن های ایمنی خیلی بیشتری از مگس میوه داشت و به علاوه ژن های ایمنی اش خیلی متنوع تر بود – تا ظاهرا بهتر بتواند در برابر عوامل بیماری زایی که حامل آنهاست محافظت شود.
یزدان پرست 