تب کریمه کنگو اولین بار در سال ۱۹۴۴ در کریمه اوکراین مشاهده شد. از آنجایی که در سال ۱۹۶۹ مشخص شد عامل این تب خونریزی‌دهنده با بیماری مشابه در کنگو که در سال ۱۹۵۶ کشف شده، یکی است، این بیماری را برگرفته از نام این دو محل، «تب کریمه-کنگو» نامیدند. این بیماری شدید، در ۳۰ درصد موارد منجر به مرگ می‌شود. 

تب کریمه کنگو که علائمی شبیه به آنفلوانزا همراه با احتمال خونریزیِ نقطه‌ای از بدن دارد،

علایم بالینی این بیماری شامل ۴ مرحله می‌شود.

در مرحله‌ی اول بیماری نهفته است. به‌طور معمول و بر اساس نوع انتقال، دوره‌ی کمون (نهفتگی) بیماری بین یک تا سه روز طول می‌کشد.

بعد از این مرحله فرد دچار علائمی همچون تب، اسهال، استفراغ، حالت تهوع، درد عضلانی، گیجی یا حتی سفتی گردن می‌شود.

مرحله‌ی سوم بیماری به نقطه‌ی بحرانی خود نزدیک می‌شود و به‌صورت خون‌ریزی در نواحی مختلف بدن خود را نشان می‌دهد. خون‌ریزی در مخاط‌ها، خون‌ریزی‌های زیرپوستی و کبود شدگی به‌خصوص در نواحی بالایی بدن، خون‌ریزی از لثه یا بینی همه از نشانه‌های مرحله‌ی سوم بیماری به‌حساب می‌آیند.

بیماران که سرنوشت آن‌ها به مرگ منجر می‌شود، معمولا مراحل این بیماری را با سرعت طی و خون‌ریزی‌های وسیعی در تمامی بافت‌ها و اعضای بدن تجربه می‌کنند.

مرحله‌ی آخر بیماری، دوره‌ی نقاهت است. بیماران معمولا بعد از ۱۰ تا ۱۲ روز شاهد بهبود در ضایعات پوستی خود خواهند بود که بر طبق آمار عارضه‌ی خاصی هم در بلندمدت در پی ندارد.

بیماری قابل انتقال از حیوان به انسان است که جزو موارد بومی ایران محسوب می‌شود. 

اولین راه ابتلا به این ویروس، تماس مستقیم فرد با خون یا ترشحات بدن حیوان یا لاشه‌ی حیوان آلوده به ویروس است.

در روش دوم، فرد به‌طور غیرمستقیم توسط کنه‌ای آلوده‌ای می‌شود که از خون حیوان آلوده تغذیه کرده باشد؛ این روش در بین حیوانات اهلی و انسان‌ها شیوع بالایی دارد.

در روش سوم، ویروس از انسان به انسان منتقل خواهد شد؛ بنابراین فرد سالم با تماس مستقیم با خون یا ترشحات بدن فرد بیمار به این ویروس مبتلا می‌شود که سرایت آن در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی احتمال بالاتری دارد.

در تعاریف تشخیص این بیماری، موارد مظنون یا مشکوک به کسانی گفته می‌شود که با علامت بالینی مرتبط مانند تب، کوفتگی، سردرد یا سندروم آنفلوانزا و شاید همراه با خونریزی از هر جای بدن، به پزشک مراجعه کنند و در شرح حال آن‌ها نیز سابقه‌ی تماس با دام، فرآورده‌ی دامی، کنه یا اقامت در منطقه‌ای با احتمال روبه‌رو شدن با این موارد، مشاهده شود.

برای تشخیص قطعی و با اطمینان این بیماری، فرد مشکوک به تب کریمه‌ کنگو باید در شرایط خاصی آزمایش CBC (شمارش سلول های خونی ) دهد.

برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری:

گوشت مورد نیاز خود را از منابع مورد تأیید و همراه با مهر سازمان دامپزشکی تهیه کنند. همچنین از مردم خواسته شده است از ذبح دام در معابر عمومی خودداری کنند تا احتمال قرار گرفتن مردم در معرض ترشحات خونی دام افزایش پیدا نکند.

انتشار این بیماری:

از راه خوردن گوشت بسیار بعید است؛ به‌خصوص اگر به‌خوبی پخته شده باشد.

این بیماری بیشتر در اثر تماس با گوشت در زمان پاک و خرد کردن آن ممکن است منتقل شود؛ آن‌هم اگر نکات بهداشتی در مراحل آماده‌سازی گوشت تازه در کشتارگاه‌ها رعایت نشده باشد.

دام‌ها بعد از کشتار مدتی در شرایط ویژه‌ای نگهداری می‌شوند که این کار باعث می‌شود اگر ویروسی در بدن دام وجود داشته باشد از بین برود.برگرفته از اینترنت 

برای اطلاعات بیشتر اینجا راهم ببینید .